Villa La Rotonda یک پلان ویلایی رنسانس در خارج از ویسنزا در شمال ایتالیا است و توسط آندریا پالادوی طراحی شده است. نام خاص ویلا Almerico کاپرا Valmarana است، اما آن را نیز به عنوان لا رتندا، ویلا رتندا، ویلا کاپرا و ویلا Almerico شناخته شده است. نام "کاپرا" از برادران کاپرا است که پس از آنکه در سال 1592 به آنها اعطا شد، ساختمان را به اتمام رساند. همراه با آثار دیگر Palladio، این ساختمان به عنوان بخشی از میراث جهانی "شهر ویسنزا و ویلا های پالادیان از ونوتو ".

طرح

سایت انتخاب شده یک تپه تپه بود که در خارج از شهر ویچنزا بود. بر خلاف برخی از ویلاهای دیگر پالادین، ساختمان از ابتدا برای قرار دادن مزرعه کار طراحی نشده بود. این ساختمان پیشرفته برای یک سایت طراحی شده بود که در اصطلاح معاصر "حومه" بود. پالادیو این ساختمان را به عنوان یک "ویلا" به جای "ویلا" طبقه بندی کرد.
طرح پالادیو از ویلا لا روتوندا، در I Quattro Libri dell'Architettura 1570.

این طراحی برای یک ساختمان کاملا متقارن با طرح مربع با چهار نما، که هر کدام دارای یک ظاهر طراحی شده است. کل در داخل یک دایره خیالی قرار دارد که به هر گوشه ای از ساختمان و مراکز ظهور لمس می شود. (تصویر، چپ). نام La Rotund اشاره به سالن مرکزی دایره با گنبد آن است. برای توصیف ویلا، به عنوان یک کل، به عنوان یک 'rotonda' از نظر فنی نادرست است، به عنوان ساختمان دایره ای نیست بلکه تقاطع یک مربع با صلیب است. هر پورتیکو دارای مراحل پیشروی آن است و از طریق یک کابینت کوچک یا راهرو به میز مرکزی محور مرکزی باز می شود. این و همه اتاقهای دیگر با دقت ریاضی مطابق با قوانین معماری خود Palladio مطابقت داشت که در Quattro Libri dell'Architettura منتشر شد. [1]

این طراحی منعکس کننده ارزشهای انسانی معماری رنسانس است. برای اینکه هر اتاق خورشید داشته باشد، طراحی 45 درجه از هر نقطه مرکزی قطب نما چرخانده شد. هر یک از چهار پورتیکوس دارای مجسمه هایی از خدایان کلاسیک است. هر یک از ستون های یونیک شش ضلعی را پشتیبانی می کند. هر پورتیکو با یک پنجره تکمیل شده بود. تمام اتاق های اصلی در طبقه دوم یا نوبل پیانو بودند.

ساختمان در سال 1567 آغاز شد. نه پالادیو و نه مالک، پائولو آلمریکو، نتوانستند از اتمام این پلان ویلایی دیدن کنند. پالادیو در سال 1580 جان خود را از دست داد و یک معمار دوم، وینچنزو اسکاموزی، توسط صاحبان جدید استخدام شد تا نظارت بر اتمام را داشته باشند. یکی از مهمترین تغییراتی که او به طرح اولیه انجام داد این بود که سالن مرکزی دو طبقه را تغییر دهد.
داخلی rotonda

Palladio قصد داشت که آن را با یک گنبد نیمه دایره ای بزرگ پوشانده شود اما Scamozzi یک گنبد پایین با چشم (طراحی شده برای باز کردن به آسمان) با الهام از پانتئون در رم طراحی شده است. گنبد در نهایت با یک کاپولان تکمیل شد.
داخلی

طراحی داخلی ویلا بسیار شگفت انگیز بود، اگر نه بیشتر از بیرون. آلساندرو و جیووانی باتیستا مگانزا و آنسلمو کنیرا به نقاشی های نقاشی در سالن های اصلی اعطا شد.

از جمله چهار سالن اصلی در جشن پیانو عبارتند از سالن غربی (همچنین به عنوان حیاط مقدس به دلیل ماهیت مذهبی نقاشی های دیواری و سقف آن نامیده می شود) و سالن شرقی، که شامل یک داستان زندگی تلخی از اولین مالک پائولو آلмерیکو است، بسیاری از ویژگی های قابل تحسین او در نقاشی دیواری نقاشی شده است.

برجسته داخلی، سالن مرکزی، دایره ای است که توسط یک بالکن احاطه شده و توسط سقف گنبدی پوشانده شده است. ارتفاع آن از خانه اصلی تا کاپولا، با دیوارهای تزئین شده در Trompe l'oeil، افزایش می یابد. نقاشی های فراوان فضایی ایجاد می کند که بیشتر به کلیسای جامع تر از سالن اصلی یک خانه ی سرزمین یادآور می شود.

چشم انداز

از حوضچه ها، دیدگاه های حومه اطراف را می توان دید. این تصادفی نیست، زیرا ویلا برای هماهنگی کامل با منظره طراحی شده است. این کاملا در مقایسه با ساختمان هایی مانند ویلا فرنس فقط 16 سال پیش بود. بنابراین، در حالی که خانه به نظر می رسد به طور کامل متقارن است، در واقع دارای انحراف خاصی، طراحی شده برای اجازه هر نماینده برای تکمیل چشم انداز و توپوگرافی اطراف آن. از این رو، در نمای ساختمان ها، در عرض گام ها، دیوارهای نگهدارنده و غیره تغییرات وجود دارد. به این ترتیب، تقارن معماری اجازه می دهد تا عدم تقارن چشم انداز، و ایجاد یک کل به ظاهر متقارن است. چشم انداز چشم انداز پانوراما از درختان و مراتع و جنگل، با Vicenza در افق است.

پورتیکو شمال غربی بر روی تپه به عنوان پایان دادن به یک درایو مستقیم از دروازه اصلی تنظیم شده است. این راهروی خیابان بین بلوک های سرویس است که توسط برادران کاپرا ساخته شده است که ویلا را در سال 1591 به دست آورد. آنها وینچنزو اسکاموزی را برای تکمیل ویلا و ساخت و ساز مجموعه کارکنان و ساختمان های کشاورزی واریز کردند.
فیلم

در سال 1979، جوزف لوزی، کارگردان آمریکایی، اپرای دون ژیوانی را در ویلفورد لندنوتا و منطقه ونتو ایتالیا کارگردانی کرد. این فیلم برای چند جایزه سزار در سال 1980 از جمله بهترین کارگردان نامزد شد و به طور کلی به عنوان یکی از سازگاری های بهتر اپرا با صفحه نمایش بزرگ شناخته شده است.
شرایط کنونی

در سال 1994 یونسکو ساختمان را به عنوان بخشی از میراث جهانی تاسیس کرد. [2]

آخرین مالک ویلا ماریو دی والمرانا († اکتبر 13، 2010)، استاد سابق معماری دانشگاه ویرجینیا بود. [3] این اعلامیه جاه طلبانه خود را برای حفظ پلان ویلایی روتوندا به طوری که ممکن است از نسل های آینده قدردانی کند. داخلی در روزهای چهارشنبه و شنبه، به جز در ماه های زمستان، باز می شود و زمین هر روز باز است.

Villa d'Este یک ویلای قرن شانزدهم در Tivoli، در نزدیکی رم است، معروف به باغ تپه ای ایتالیایی رنسانس و به ویژه برای غنای چشمه های آن. اکنون یک موزه دولتی ایتالیا است و به عنوان یک سایت میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.

تاریخ کاردینال Ippolito d'Este، خالق Villa d'Este و باغ های آن

ویلا توسط کاردینال اپیولیتو دوم د (Este) (1509-1572)، دومین پسر آلفونسو ای دست، دوک فرارا و نوه پاپ الکساندر VI و Lucrezia Borgia، سفارش داده شد. خانواده Este از فرارا از سال 1393 بوده اند و به عنوان مدافعان هنر و دانشمندان انسانی رنسانس معروف بودند. به عنوان یک پسر دوم، Ippolito برای کار در کلیسا تعیین شد؛ او زمانی که تنها ده سال سن بود، اسقف اعظم میلان نامگذاری شد. در سن 27 سالگی، او به دادگاه فرانسوی فرستاده شد، جایی که او به مشاور کانون فرانسوی Francis I تبدیل شد و در سال 1540 عضو شورای خصوصی پادشاه شد. در سن سی سالگی، به درخواست پادشاه، پاپ پولس III داس را به عنوان کاردینال ساخت. با تشکر از ارتباطات کلیسای و سلطنتی او، یکی از ثروتمندترین کاردینال های زمان شد، با درآمد سالانه در 120،000 scudi. او مدافع شاعرانه هنر بود، از جمله دیگر مجسمه ساز Benvenuto Cellini، موسیقیدان Pierluigi da Palestrina و شاعر Torquato Tasso. در حالی که درآمد او بسیار زیاد بود، او همیشه در بدهی بود. پادشاه جدید فرانسه، هنری دوم، او را به عنوان نماینده در رم فرستاد و در آنجا نقش مهمی در زندگی اجتماعی و سیاسی شهر داشت. او ظاهرا مقداری برای تبدیل شدن به پاپ بود و از پول و نفوذ خود در برابر این هدف استفاده می کرد، اما در زمان اصلاحات و شورای ترنت، سبک شگفت انگیز زندگی او علیه او کار کرد. اولین نامزدش برای موقعیت پاپ، در سال 1549، با حمایت پادشاه فرانسه، توسط امپراطور هابسبورگ مسدود شد. D'Este به سرعت نامزد خود را رد کرد، کاندیدای هابسبورگ را تأیید کرد و در 3 دسامبر سال 1549 کالج کاردینالز با موقعیت طول عمر فرماندار تیوولی پاداش گرفت. این عنوان جدید به "دشت" اقتباس شده است، زیرا او قبلا یک گردآموز پرشور از آثار باستانی بوده است و به ویلیا هادیان و سایتهای دیگر کاوش کرده است. او آرزوی خود را برای تبدیل شدن به پاپ نکرد. او پنج بار نامزدی برای پاپ بود، اما هرگز انتخاب نشد. [1]
Pirro Ligorio، هنرمند و محقق کلاسیک که تم ها و نمادگرایی ویلا و باغ ها را برنامه ریزی کرده است

تيولي از زمان قديم روم باستان، از زمان قديمي رومي قديمي بوده است، زيرا ارتفاع آن، درجه حرارت سردتر و نزديکي آن به ويلا هادريانا، محل اقامت تابستان امپراتور هاديان اول. موقعيت فرماندار تيولي با محل اقامت رسمي در يک سابق کلیسای نظم نسبیتی که در قرن نهم در سایت ویلا قدیمی رومی ساخته شده بود. در سال 1256 آن را به سفارش فرانسیسکن اهدا شد. محل اقامت برای خانۀ عظیم کاردینال به عنوان برجسته به عنوان d'Este به اندازه کافی بزرگ نبود، اما دید دیدنی دیداری از حومه های زیر، از جمله ویلی هادیان و آب فراوان آب آشامیدنی برای چشمه ها و باغ ها، به اندازه کافی بزرگ نبود. D'Este یک دانشمند برجسته کلاسیک، Pirro Ligorio، که پلان ویلایی هادریانا و سایر سایتهای رومی را در مجاورت مطالعه کرده بود، سفارش داده بود تا یک ویلا و باغ جدید را طراحی کند که از رومیان ساخته شده باشد. او مقدار زیادی از سنگ مرمر و مصنوعات از ویرانه های ویلا هادیان به دست آورد. [2]
ویلا و باغ در 1560-1575

زمین به دست آمد و ساخت و ساز در اواخر سال 1550 آغاز شد، اما کاردینال توسط مأموریت های مختلف دیپلماتیک پریشان شد. وی برای حل و فصل جنگ در پارما به شمال ایتالیا فرستاده شد و سپس توسط هنری دوم در ماموریت به سینا فرستاده شد. او تا تابستان سال 1555 به تیوولی بازگشت. اما در سپتامبر 1555، او توسط پاپ پل IV و تبعید متهم شد. پاپ در سال 1559 جان خود را از دست داد و پادشاه جدید، پاپ پیوس IV، داس را بازسازی کرد و عنوان خود را به عنوان فرماندار تیوولی بازسازی کرد. ساخت و ساز آغاز شد زمانی که او در ماه ژوئیه 1560 بازگشت. زمین بیشتر مورد نیاز بود و از طریق 1569 به دست آورد. محل ساخت و ساز گسترده نیاز به تخریب خانه ها، ساختمان های عمومی و جاده ها. در سال 1568 ساکنان محلی دوازده دعوی مختلف علیه کاردینال دادند اما او را از پروژه خود بازخواست نکرد. بین سال های 1563 و 1565، مقدار زیادی از زمین مورد کاوش قرار گرفت و برای ساخت تراس های جدید استفاده شد. بازی ها، میتس ها، نیش ها و نازنین ها ساخته شد. رودخانه Aniene در نزدیکی آن به منظور تامین آب برای سیستم پیچیده استخرها، جت های آب، کانال ها، چشمه ها، آبشارها و بازی های آب هدایت شده بود. شیب شیب باغ؛ بیش از چهل و پنج متر از بالا به پایین، چالش های خاصی را بوجود آورد. کانال ها استخراج شده و دو صد متر لوله های زیرزمینی برای حمل آب از کوه مصنوعی زیر چشمه های بیضی به سایر قسمت های باغ گذاشته شده اند. به دنبال اصول زیبایی شناسی رنسانس، باغ به دقت تقسیم شده به واحدهای منظم یا محفظه ها، هر سی متری در طول آن، در امتداد محور محوری طولی با پنج محور جانبی قرار گرفته است. [3]

طرح های خود برای ویلا تحت هدایت معماری فراری انجام شده است مهندس آلبرتو گالوانی، معمار دادگاه است. نقاش برجسته دکوراسیون داخلی جاه طلبانه لیوویو آگستی از فورلی بود. در سال های 1565 و 1566 کار بر روی دکوراسیون داخلی ویلا آغاز شد. دکوراسیون توسط یک تیم نقاشان تحت Girolamo Muziano و Frederico Zuccari انجام شد. در سال 1566، کاردینا تلاش پنجم خود را برای انتخاب پاپ انجام داد، اما بار دیگر او شکست خورد، و او توسط پاپ پیوس V، از هر قرار ملاقات رسمی بیشتر، از کار برکنار شد. او بیشتر و بیشتر توجه خود را به دکوراسیون ویلا خود تبدیل کرده است. تیم های جدیدی از نقاشان و کارگران گچ بر روی وظیفه بین سال های 1567 و 1572 تحت رهبری جیرولو مووجیانو، لیوویو آگستی، سزار نباشی، دورانت آلبرتی، متون نرونینی و فدریکو زوکرری کار میکردند. [4] نقاشان توسط مجسمه سازان Giovan Battista della Porta پیوستند. Pirrino del Galgliardo، Gillis van den Vliete، جیووانی Malanca، و Pierre de la Motte. آنها توسط سرامیست ها و هنرمندان موزاییک و همچنین مهندس های چشمه ای به رهبری Pirro Ligorio، طراح اصلی پروژه پیوستند، که برای پایان دادن به کار در سال های 1567-68 به کار خود بازگشتند. کار خسته کننده در این پروژه در سال 1569 افتتاح شد. احتمالا به دلیل مشکلات مالی کاردینال، که هیچ امیدی به انتخاب پاپ نداشت و موقعیت های شغلی فرانسه اش را از دست داده بود. او بیشتر و بیشتر وقت خود را در ویلا گذراند، خواندن و دیدار با شاعران برجسته، هنرمندان و فیلسوفان رنسانس. در تابستان سال 1572، یکی از آخرین مهمان مهمان، پاپ گرگوری XIII را سرگرم کرد. برای آماده شدن برای این سفر، کاردینال از طبقه بالا ویلا را تجدید کرد و از اتمام چشمه اژدها سرازیر شد. پذیرش پاپ برای او بیش از پنج هزار اسکار هزینه کرد و او را مجبور کرد تا نقاشی و دیگر اشیاء با ارزش خود را برداشت. به زودی پس از پذیرش، در 2 دسامبر سال 1572، کاردینال در رم کشته شد و در کلیسای مجاور ویلا دفن شد.

ویلا در سال های بعدپارک از Villa d'Este، Carl Blechen، 1830. باغ سبز به تخیل رمانتیک تقدیم کرد؛ امروز این دیدگاه یک بار دیگر مضر است.

با مرگ آیپولیتو در سال 1572، پلان ویلایی و باغ ها به برادرزاده اش، کاردینال لوئیجی (1586-1538)، که کار خود را بر روی بعضی از چشمه ها و باغ های ناتمام ادامه دادند، اما با هزینه های نگهداری بالا رو به رو شدند. پس از مرگ او در سال 1586، متعلق به دیوکانس کاردینال کالج مقدس بود، که کمی برای حفظ ویلاها بود. در سال 1599، با نام کاردینال آلاساندرو دین (1624-1538) به خانواده Este بازگشت. آلساندرو انرژی و جاه طلبی اجداد خود را انجام داده است و یک تعمیر بزرگ از باغ ها و سیستم های آب و همچنین ایجاد یک سیستم جدید از چشمه ها در باغ پایین است. او همچنین پاپ گریگوری XV را متقاعد کرد تا مالکیت ویلا را به طور رسمی اعطا کند. جانشینان او، سلطنتی مودنا، به باغ ها افزوده اند. Francesco I (1629-1641) بسیاری از ساختارهای فروپاشی را احیا کرد و کاشت درختان در باغ های که قبلا ناپدید شده است. کاردینال رینالدو من دو چشمه جدید توسط جیان لورنزو برنینی را در سال 1660 تا 61 به کار گرفتم. با این حال، پس از سال 1695، خانواده Este قادر به حمایت از هزینه های بالا برای حفظ ویلای، که آنها به ندرت استفاده می شود و هیچ درآمد تولید. این ویلاها به کاهش طولانی رسیده است. بعد از سال 1751، مبلمان به مودنا فرستاده شد و مجسمه های عتیقه ای به تدریج از باغ ها خارج شدند و به جمع آوری می کردند. در سال 1796 مجلس هابسبورگ مالکیت ویلا را داشت، پس از آن Ercole III d'este آن را به دخترش ماریا بئاتریس واگذار کرد، ازدواج کرد با بزرگ دوک فردیناند از هاسبورگ. این امر عمدتا نادیده گرفته شد و دو بار توسط سربازان فرانسوی اشغال شد، که بسیاری از دکوراسیون را که باقی مانده بود، برداشت.

بین سالهای 1850 و 1896 ویلا متعلق به کاردینال گوستاو فون هوخلوه بود که ویلا ویران شده و باغ های خراب و غرق شده را بازسازی کرد که در حال حاضر به احساسات عاشقانه این دوره تجاوز کرده است. ویلا یکبار دیگر هنرمندان، نوازندگان و نویسندگان را جذب کرد. آهنگساز فرانتس ليست چندین بازدید از سال 1865 تا 1885 انجام داد و دو قطعه موسیقی، لس جکس د اوا و لاله دالی و ال سیپریس را نوشت.

پس از جنگ جهانی اول، ویلا توسط دولت ایتالیا به دست آمد، که در سال 1922 بازسازی شد. ویلا با نقاشی از انبارهای Galleria Nazionale در رم بازسازی شد. در سال 1944 در جنگ جهانی دوم آسیب های بمبی را متحمل شد و بسیاری از دیوارها در سال های پس از جنگ با آلودگی محیط زیست تضعیف شدند، اما کمپین های بازسازی و حفاظت به حفظ ویژگی های مشهور ویلا و باغ ها منجر شده است. حجم صداها از ژان گرگ جی. پیاده روی آب توسط Villa d'Este (1959) از باغ ها الهام گرفته شده است. کنت خشم فیلم سازی Eaux d'Artifice را از میان ویژگی های آب باغی گرفته است. ارگان آب معروف که سالها برای سالها کار نکرده بود دوباره احیا شد و اکنون هر روز برای بازدیدکنندگان بازی می کند. [6]

پلان ویلایی

    ویلا از باغ ها دیده می شود

    مدرن مدرن ورود به ویلا، در کنار کلیسای سانتا ماریا ماجوره

    حیاط ویلا در اصل محاصره کلیسا بود

    فواره ناهید در حیاط ظاهر اصلی خود را حفظ می کند

امروز ویلا از ورودی در پایتخت Trento، در کنار ورود کلیسای سانتا ماریا ماجورو وارد شده است. در زمان Ippolito d'Este، این ورودی به ندرت مورد استفاده قرار گرفت؛ بازدیدکنندگان به پایین باغ ها می رسند، و به گام به گام به سمت ویلا برمی گردند و چشمه ها و مجسمه ها را مشاهده می کنند. درب فعلی به سال 1521 تا دوره قبل از Ippolito می رسد. فضای داخل درب دارای یک طاق رنگی است که بعدها با نقاشی هایی پوشانده شد که عموما توسط بمب گذاری در جنگ جهانی دوم نابود شدند. این صحنه های تک رنگ از عهد عتیق تزئین شده بود، که برخی از آنها، از جمله قربانی اسحاق نیز دیده می شود. آنها به دوره ای بین سال های 1563 تا 65 می رسند و احتمالا توسط GIrolamo Muziano طراحی شده بودند. اتاق بعدی، تالار داستان های سلیمان، صحنه هایی از زندگی پادشاه سلیمان را نشان می دهد که در فریم هایی طراحی شده اند که شبیه به سنگ مرمر هستند. آنها همچنین به Muziano و هنرمندان خود نسبت داده شده است، همچنین از حدود سال 1565 است. سر سرزمین سنگ سنگین در اینجا نمایش داده می شود که تا قرن 18 در باغ بود.

حیاط قرار گرفته است که در آن محوطه اصلی کلیسا قرار گرفته است. این ساختمان در سالهای 1566-67 ساخته شده است و توسط یک گالری محاصره شده است. مرکز حیاط چشمه ناهید، تنها چشمه در ویلا است که ظاهر و دکوراسیون اصلی آن را حفظ می کند. چشمه، طراحی شده توسط Raffaelo Sangallo در سال 1568-69، توسط دو ستون Doric طراحی شده است، و تاج گذاری شده توسط مجسمه سنگ مرمر قرن 4 امپراتور Constatine. عنصر مرکزی چشمه یک مجسمه رومی از ونوس خواب است که در قرن چهارم یا پنجم ساخته شده است. A.D. آب در ابتدا از یک گلدان در کنار او به یک گلبرگ رم از سنگ مرمر سفید (قرن 2 قبل از میلاد) تزئین شده با دو شیر شیر ریخته شد. چشمه در حیاط قرن شانزدهم که در کلیسای مقدس بنتیکت قرار دارد، در سه طرف احاطه شده است. چشمه در یک دیوار جانبی شامل یک غار و یک شکل است که به دنبال یک نمونه اولیه ی سلطانی است که بیشتر آشنا در آریانا خواب واتیکان است. غارت، که توسط استالاکتیت های مقابله با اضطراب ظاهر می شود، او را به عنوان پناهگاه رسمی یا لوای نابغه شناسایی می کند، گرچه بعضی کتاب های راهنمای گاه او را زهره می نامند. پایه چشمه ای با یک امدادگر بافتی تزئین شده است که بعدها گلدان آن را پوشانده، و عقاب های ارغوانی سفید D'Este را به تصویر می کشد. این مسیر جریان رودخانه ای از کوه سنت آنجلو را به ویلا نشان می دهد. دکوراسیون مجسمه ای در اطراف حیاط، به ویژه نمایندگی از درختان کوچه، کار 11th هرکول را نشان می دهد؛ سرقت سیب های طلایی از باغ Hesperides، که در آن توسط Ladone اژدها محافظت شد. هرکول به عنوان محافظ از منطقه Tiiburtin که در آن ویلا واقع شده بود، شناخته شده بود، و همچنین به عنوان یک اجداد از خانواده d'Este ادعا شد. [7]

آپارتمان کاردینال

    جزئیات سقف چوبی در اتاق خواب Ippolito d'Este

    دیدگاه آپارتمانهای کاردینال

    کلیسای خصوصی کاردینال

سالن در طبقه اول اولین اتاق آپارتمان شخصی Ippolito است؛ آن را برای پذیرایی استفاده می شود و دارای منظره ای جذاب از باغ زیر و حومه شهر فراتر از آن، از جمله ویلا حدیان است. دیوارها امروزه پوشیده شده با چرمی که با طرح های طلایی و سبز تزئین شده اند و عقاب های خانواده د. سقف آویزان اتاق هنوز هم با یک فریزر و نقاشی دیواری بر روی موضوع فضیلت قرار گرفته است که در بیست شخصیت متفاوت است. این توسط Livio Agresti در سال 1568 طراحی شده و توسط تیم هنرمندان ایجاد شده است. و سازندگان چسبان. تم های دیگر شامل مناظر با معابد ویران شده، الهام گرفته از حومه Tiburtine است.

حیاط کوچک کوچک در کنار سالن یک فریز است و طاق با شخصیت های فضیلت تزئین شده و منجر به اتاق خواب کاردینال، که در سال 1576 ساخته شده است. دیوارهای اتاق خواب در اصل با چرم پوشیده شده با طلا و نقره پوشیده شده بود. سقف کاذب چوبی مهمترین مشخصه اتاق است، طلسم شده و رنگی شده با کرت Este. یک عقاب که توسط شاخه های سحابی احاطه شده است، یک کلاه اسقف و شعار خانواده Este، dracone بی احساس بی نظیر، یک آیه از اوید اشاره به اژدها محافظت از باغ Hesperides. چهره های زنانه که جنبه های مختلف فضیلت را نشان می دهند، گوشه های اتاق را اشغال می کنند. آپارتمان خصوصی توسط یک کتابخانه و یک کلیسا کوچک، که دیوارهای آن با frecoes از مخلوطی از نماد های کلاسیک و مسیحی، Sibyls و انبیا تزئین شده است، و که طاق سقف خود را fresco از coronation مریم باکره، تکمیل شده است. [8] آپارتمان نیز با دروازه های گرانجکجی کلاسیک Pirro Ligorio در نمای باغ خانه، بر اساس تراس زیر و در قالب یک قهرمان پیروزی بزرگ طراحی شده است.

طبقه پایین

    دکوراسیون سالن اول Tiburtine

    نقاشی دیواری در تالار نوح

    پیروزی آپولو، در سالن دوم Tiburtine

    تالار افتخار

    تالار شکار

    نقاشی Synod خدایان در سقف سالن چشمه

    نقاشی هرکول از سقف تالار هرکول به الیمپوس استقبال کرد

    نقاشی سقف دوم سالن تیبورتین، با صحنه هایی از اساطیر و تاریخ رومی

طبقه زیر آپارتمان شخصی کاردینال شامل مجموعه ای از اتاق های بسیار تزئین شده است که هر کدام با یک موضوع خاص تزئین شده اند و همه به طبیعت، اساطیر و آب متصل هستند. اتاق ها کمتر رسمی از آپارتمان های بالا هستند؛ آنها برای لحظات شخصی در زندگی کاردینال مورد استفاده قرار گرفتند؛ گوش دادن به موسیقی یا شعر؛ گفتگو، خواندن و بازتاب مذهبی. آنها توسط یک راهرو بزرگ تشریفاتی که از حیاط فرود می آیند، به وسیله یک راهرو بلند و با سقف شمع سازی بالا، که نور از یک سری از درها به حیاط بالا می رسد، به یکدیگر متصل می شوند. سقف راهرو با اواخر قرن شانزدهم موزاییک تزئین شده است، که نمایانگر یک حوضچه پرجمعیت است که توسط پرندگان رنگارنگ ساکن شده است و باعث می شود که راهرو بخشی از باغ باشد. راهرو همچنین دارای سه چشمه استادانه دقیق است. شامل غارهای مینیاتوری با ستون ها و فریم ها است.

سالن نوح مانند اتاق های دیگر روی زمین دیوارهایی با نقاشی هایی طراحی شده که شباهت زیادی به صحنه هایی از منظره های کلاسیک، خرابه ها، خانه های مزرعه های روستایی، و صحنه های دیگر از اینچین از سقف و دیوارها دارد. این اتاق به پایان رسید 1571، در پایان دکوراسیون ویلا، و به Girolamo Muziano متعلق است، که برای صحنه های مشابه از منظره های ونیزی معروف بود. صحنه های اصلی چهار فصل، تمثیلی از احتیاط و محبت و صحنه مرکزی نوح با چنگال کوتاه مدت پس از فرود آن بر روی کوه آرارات، ایجاد توافق با خدا هستند. یک عقاب سفید، نماد d'Este، به طور برجسته نشان می دهد فرود از Ark.

اتاق بعدی، تالار موز، دارای یک نقاشی در مرکز سقف است که نشان می دهد موز در حال برخورد با یک سنگ با میله خود و آوردن آب برای مردم اسرائیل است. این یک الهام به کاردینال بود، که آب را به باغ های پلان ویلایی با کانال هایی از طریق سنگ آورد. سایر پانل ها صحنه های زندگی موسی را نشان می دهد، یک هیدرا با هفت سر، نماد خانواده Ercole I d'Este، اجداد Ippolito، و مناظر فوق العاده است. [9]

هال ونوس در اصل دارای مرکز چشمه ای بزرگ است که دارای یک صخره مصنوعی و غار در گچ است. چشمه یک حوضه آب و یک مجسمه کلاسیک از زهره خواب است، اما در قرن 19th حوضه حذف شد و زهره، که پس از مرگ کاردینال حذف شد، توسط دو مجسمه جدید از صلح و مذهب جایگزین شد، نمایاندن یک صحنه در غار لورده. طبقه اصلی Terra Cotta هنوز هم در محل، حاوی عقاب سفید از خانواده d'Este است. تنها دکوراسیون دیگر در اتاق، نقاشی قرن بیست و یکم در سقف فرشتگان است که گل های زهره را ارائه می دهند.

سالن اول و دوم Tiburtine در همان زمان توسط یک تیم از نقاشان به رهبری Cesare Nebia ساخته شد، آنها را قبل از سال 1569 ساخته شده است و هر دو آنها یک برنامه مشترک دارند؛ دیوارها با عناصر معماری نقاشی شده، از جمله ستونها و درها و مولداوی های رنگارنگ تزئین شده و عناصر مجسمه ای پوشیده شده اند که به تعداد زیادی از نقاشی های دیواری می انجامد. طرح های گل پر از فضاهای بین معماری نقاشی، همراه با مدال ها، ماسک ها و دیگر علامت های تجاری. دکوراسیون دو اتاق نشان می دهد داستان های اساطیری و تاریخ منطقه Tiburtine، که در آن ویلا واقع شده است.

تم اصلی دوم سالن Tiburtine داستان Tiburtine سیبیل است: بر اساس اساطیر، ملکه ایده توسط مشتری برای مجازات Babchus جوان مجازات شده است برای جلوگیری از جنون شوهرش، آتمانت، ونوس و نپتون او را تبدیل به پرحرف، لوکوئه او به ایتالیا سفر کرد تا جایی که او در جنگل های TIururtine زندگی می کرد، به پیشگویی ها و پیش بینی تولد مسیح. یکی دیگر از افسانه های TIurstine که در اتاق نشان داده شده است پادشاه انیوس، که به دنبال پیروی از عطارد، دزدی از دخترش کلریس، و در رودخانه ی Anien غرق شد، که نام او را می گیرد و آب را برای چشمه های ویلا فراهم می کند. سیبیل، شاه انیوس و شخصیت رودخانه آنی در نقاشی های اتاق به همراه پیروزی آپولو ظاهر می شوند. [10]

سالن اول Tiburtine داستان داستان سه برادر تبار یونانی، Tiburtus، Coras و Catillus را نشان می دهد که سیکل ها را قبیله ی ایتالیایی شکست داده و شهر جدیدی را به نام Tibur (در حال حاضر Tivoli) ساخته است، نبرد آنها در نقاشی مرکزی سقف، همانند رویدادهای دیگر در بنیانگذاری منطقه است. دکوراسیون اتاق همچنین شامل دهم کار هرکول، که در آن h دزدیده گله ارزشمند گاو است و توسط زئوس نجات می یابد، که دشمنانش را با سنگ می کشد؛ و همچنین جفت خدایان و الهه ها در نقاشی های نقاشی شده؛ ولکان و ونوس؛ مشتری و جونو؛ آپولو با دیانا؛ و Bacchus با Circe. در دیوار، تصویری از چشمه بیضی شکل است که Ippolito در آن زمان ساختمان تزئین شده بود. Hall of the Fountain توسط Cardinal Ippolito به عنوان یک اتاق پذیرایی برای مهمانانی که فقط از طریق باغ در زیر وارد شدند، و برای کنسرت ها و دیگر رویدادهای هنری. این اتاق بین سال های 1565 و 1570 طراحی و ساخته شد، احتمالا توسط جیرولو مووجیانو و تیم هنرمندانش. عنصر مرکزی یک چشمه دیوار است که با سرامیک و مجسمه های رنگارنگ پوشانده شده و با قطعه ای از شیشه، حلقه ها و سنگ های قیمتی قرار گرفته و از عقاب سفید خانۀ d'Este تاج گذاری می شود. چشمه در سال 1568 توسط پائولو کالاندرینو به پایان رسید. حوضه چشمه بر روی دو دلفین سنگ استوار است. نقاط ضعف در نقاط مرکزی نشان از چشمه Acropolis تیبورتین و معبد سیبیل. دیوارهای دیگر تصاویری از خانه و باغ و فواره های ناتمام، و یک تصویر کوچک بر روی دیوار مقابل از چشمه ویلا اپلولیتو در رم، در Quirinal هیل، در حال حاضر محل اقامت از پاپ. نقاشی های روی سقف صحنه های اسطوره ای اختصاص داده شده است؛ هر گوشه دارای پرتره از خدایان و الهه های مختلف است - سنت می گوید که نقاشی از عطارد یک پرتره از موزیانو است. نقاشی مرکزی در سقف نقاشی Synod of the Gods را نشان می دهد، با مشتری در مرکز احاطه شده توسط همه خدایان Olympus. این نمایشگاه پس از یک کار مشابه توسط رافائل در Loggia Psyche در Villa Farnesina مدل سازی شده است. سالن با الجیا متصل می شود و از آنجا یک راهرو به باغ می رود. [11] سالن هرکول به سال 1565-66 می رسد و همچنین توسط Muziano است. نقاشی های روی سقف هشت کاراکتر هرکول را نشان می دهد که با تصاویری از منظره ها، معماری باستانی و آرامش و فضایل ساخته شده است. نقاشی مرکزی سقف نشان می دهد هرکول توسط الهه به المپیوس استقبال می شود. تالار نجیب زاده کار هنرمند دیگری، فدریکو زوکرری و تیم نقاشان او بود. نقاشی مرکزی روی سقف نشان می دهد "بی تفاوتی در تخت سلطنت بین لیبرال و برده داری". دکوراسیون روی دیوارها شامل نقاشی های بتهای افلاطون، فیثاغورس، دیوگن، سقراط و دیگر فیلسوفان کلاسیک، گراس و فضیلت ها و دیانا افسس، الهه باروری است که همچنین دارای چشمه اختصاصی به باغ او می باشد. تالار افتخارات بین 1566 تا 1577 توسط Federico Zuccari و هشت دستیار تکمیل شد. این یک شاهکار نقاشی مدرن رومی است که توهمات درب ها، پنجره ها، پرده ها، مجسمه ها و اشیای روزمره مورد استفاده کاردینال را نقاشی می کند. نقاشی مرکزی سقف، Allegory of Glory، از بین رفته است، اما نمایشهای تمثیلی از فضایل، چهار فصل، و مذهب، Magnanimity، فورچون و زمان وجود دارد. Hall of the Hunt بعد از اتاق های دیگر ، از پایان شانزدهم یا آغاز قرن 17 میلادی، و در سبک متفاوت است؛ این ویژگی صحنه های شکار، مناظر روستایی، جایزه های شکار و، به طور عجیب، صحنه های جنگ دریایی است. یک راهرو سنگ تراورتن، به نام "راهآهن حلزون"، به باغ میرود. این در اصل برای دسترسی به یک دادگاه pallacorda، اجداد تنیس بود که Ippolito وارد ایتالیا از دادگاه فرانسه شد. فضای که در آن دادگاه واقع شده است، خانه کافه تریا و کتاب فروشی را در بر می گیرد. [12]

باغ ها و چشمه ها

    چشمه نپتون زیر چشمه ارگان

    چشمه Rometta

    Fontana dell'Ovato ("Fountain بیضی") آبشار از حوضچه های شکل تخم مرغ خود را به یک استخر در برابر یک نیفونی روستایی.

    چشمه جغد

    فواره دیانا از افسس یا "طبیعت مادر"

شهرت و افتخار ویلا d'Este بالاتر از همه توسط سیستم فوق العاده ای از چشمه ساخته شده است؛ فواره ها و پناهگاه های فصلی، 398 فاضل، 364 فاضلاب، 64 فاضلاب و 220 حوضه، توسط 875 متر کانال ها، کانال ها و آبشارها تغذیه می شوند و تمام کارها به طور کامل توسط نیروی جاذبه بدون پمپ انجام می شود.

Pirro Ligorio که مسئول برنامه های نمادین شناخته شده در نقاشی های ویلا بود، همچنین به منظور تزیین باغ برای ویلا، با کمک Tommaso Chiruchi از بولونیا، یکی از مهندسین هیدرولیکی متخصص در قرن شانزدهم، تصمیم گرفت که باغ های ویلا را بسازند. Chiruchi در چشمه در ویلا لانتا کار کرده است. در ویلا d'Este او در طرح های فنی برای چشمه ها توسط یک فرانسوی، کلود Venard، که سازنده ارگان های هیدرولیکی بود، کمک می کرد. نتیجه یکی از زیباترین باغهای رنسانس بود که تنها توسط ویلا لانت، ویلا فارنس در کاپاراتالا و ویلا آلدوبرندیینی و تورلونیا در فراکاتی رقابت می کرد. ویژگی های باغ و آب در طول دو قرن بعد در باغ های پرتغال تا سنت پترزبورگ تحسین و تقدیر شد.

طرح باغ در یک محور مرکزی با محورهای متقارن قرار گرفته است، که توسط پنج صد جت در چشمه ها، استخرها و چاه های آب تجدید شده است. آب توسط Aniene تامین شده است، که تا حدودی از طریق شهر، فاصله از یک کیلومتر و در اصل، توسط بهار Rivelles، که در زیر حیاط ویلا (که در حال حاضر توسط Aniene عرضه می شود) تامین می شود. باغ در حال حاضر بخشی از Grandi Giardini Italiani است.

ویالونه یا تراس

    ویالونه یا تراس در بالای باغ

    Fountain of Tripod، با نظر باغ زیر

    لگن دوگانه دسترسی به اتاقهای مراسم و تراس برای آپارتمانهای کاردینال بالا را فراهم کرد

    Cenacolo یا Gran Loggia در انتهای Vialone

یک تراس بزرگ، 200 متر طول، Vialone نامیده می شود، بین ویلا و باغ ها، با منظره ی پانوراما از باغ ها و حومه ها فراتر است. این بین سالهای 1568 تا 1569 ساخته شد. کاردینالز از فضای بازی برای آتش بازی، بازی، عینک و جشن استفاده کرد. این در ابتدا توسط دو ردیف درختان درخت، به جز فضای مستقیما در مقابل ویلا، سایه گذاشته شد و برای حفظ دیدگاه خالی بود. تراس در یک طرف توسط چشمه های اروپا بسته شده است، و از سوی دیگر با یک لنگه بزرگ و بلوریدر به شکل قوس پیروزی به نام Cenacolo قرار دارد. این ساختار سایه در تابستان و همچنین دیدگاه های فرماندهی مناظر فراهم می کند. در ابتدا قرار بود تزئین شده در داخل کشور با دکوراسیون گچ، خیاطی و نقاشی های دیواری، اما هرگز پایان یافت.

در مرکز تراس، متصل به نما از ویلا، لجند دوقلو، ساخته شده در 1566-1577 از سنگ تراورتن ساخته شده است. دو پله آن دسترسی به سالن های مراسم در طبقه پایین فراهم می کند، در حالی که سطح بالای آن تراس برای آپارتمان کاردینال ایجاد می کند. در سطح تراس آن حاوی نیفوا یا غار است که در آن چشمه لیدا واقع شده است. شکل اصلی چشمه، تصویری از مشتری و لیدا تبدیل به یک قوچ و چهار فرزند، النا، Clytemnestra، Castor و Pollux. در قرن 18th فروخته شد و اکنون در Galleria Borghese در رم است. این مجسمه با مجسمه بی سر و صدا از Minerva که در باغ Palazzo Manni در Tivoli یافت شده است جایگزین شده است. فواره اصلی دارای ترفندی هیدروژنی بود. فریز کردن آب از یک گلدان که توسط لیدا برگزار می شود، یک دیسک فلزی ایجاد می کند که موجب فلاش نور می شود تا منعکس کننده دیوارهای گت. [13]

Fountain of Tripod در مرکز Vialone قرار دارد. این تنها از سال 1930 وجود داشته است؛ این یک نسخه از یک چشمه روم باستان، یک حوضه سنگ مرمر پشتیبانی شده توسط یک ستون مرکزی و سه پایلستر است. اصلی در حال حاضر در لوور است. چشمه اصلی در محل، چشمه اسب دریایی که توسط Ippolito از پلان ویلایی هادیان به باغش منتقل شده است، اکنون در موزه واتیکان قرار دارد.

چشمه اروپا در انتهای شمال شرقی در بالای باغ واقع شده است. این توسط Ippolito آغاز شد، اما تا سال 1671 به پایان نرسید. طراحی آن، یک قوس پیروزی با دو ستون ستون، کورتنیان و Doric، کپی کردن از Grand Loggia بود. طاقچه های بزرگ در مرکز، اکنون خالی، برگزاری یک مجسمه اروپایی در آغوش بول که در حال حاضر در VIlla Albani در رم است.

باغ فوقانی

    چشمه Bicchierone، توسط Bernini، و Loggetta از کاردینال

    Fountain of Bicchierone، از Terrace دیده می شود

    ماسک آب در غار پومونا

    چشمه پگاسوس

دو رمپ به سمت باغ بالایی از چشمه سه پایه هدایت می شوند و در هر دو طرف دو طرفه از دو طرف پله ها وجود دارد. پیاده روی کاردینال یک مسیر سایه دار است که به دیوار نگهدارنده تراس متصل شده است که از یک طرف باغ به طرف دیگر منتقل می شود و چندین grottos که در دیوار نگهدارنده ساخته شده اند عبور می کنند. در انتهای جنوب شرقی از پیاده روی، درست در زیر چشمه اروپا، غار اژه و Aesculpius است. غار با تکه های تارتاری، موزاییک و قطعات رنگی از پوسته های دریایی تزئین شده و بخش کوچکی از نقاشی های اصلی است. در ابتدا دو مجسمه برگزار شد؛ که از Aesculpius، خدای پزشکی، در حال حاضر در لوور و ایگیا، دختر Aesculpius، الهه درمان (در حال حاضر در موزه واتیکان) یافت شده است.

لوگو پاندورا در وسط راهپیمایی کاردینال واقع در زیر مرکز ویلا قرار دارد. این بخشی از پیاده روی پوشیده شده است، با بازی هایی که در باغ دیده می شوند. این شامل یک نیفن ساخته شده در دیوار بود، و در اصل با موزاییک تزئین شده بود و دارای مجسمه ای پاندورا و دو مجسمه مینروا بود. مجسمه پاندورا گلدانی از آب را به تصویر کشیده است، که نشان دهنده شرارت های جهان است. گلدان چشمه پنهانی بود که آب را ریخت. مجسمه ها در قرن 18 فروخته شد؛ پاندورا و یکی از Minervas در حال حاضر در موزه Capitoline. در قرن نوزدهم، کلیسا به یک کلیسای مسیحی تبدیل شد؛ این مکان مورد علاقه ی آهنگساز فرانتس لست بود که دو قطعه موسیقی را به کلیسا اختصاص داد. [14]

چشمه Bicchierone یکی از دو چشمه ایجاد شده برای ویلا توسط جیان لورنزو برنینی است. این در بین 1660 و 1661 در کمیسیون از کاردینال رینالدو I d'Este ساخته شد. حوضچه چشمه در قالب یک پوسته بزرگ است که به سطح تراس می رسد. در مرکز یک Bicchierone دندان (فنجان یا چای) که از اسپری آب به سمت بالا قرار دارد. برنینی ساختمان چشمه را تحت نظارت قرار داد و پس از افتتاحیه او در ماه مه 1661 ارتفاع آن را کاهش داد، تا از دیدگاه لگویا پاندورا جلوگیری شود. اگرچه بخش اصلی طرح باغ نبود، چشمه ارتباطی میان معماری قصر و باغ به وجود آمد. [15]

Loggetta از کاردینال یک تراس کوچک است که توسط محوطه های پر از لورن و نیمکت های سنگی، بین چشمه های Biccherone و باغ احاطه شده است. گفته شده است که این مورد مورد علاقه ی کاردینال برای خواندن و بحث در مورد شعر و هنر و تماشای ساختن باغ اطراف او است. مدت کوتاهی پس از مرگ او، مجسمه بزرگ هرکول، با پسر آهیل در آغوش او قرار داده شد، مشرف به باغ زیر. این یکی از سه مجسمه هرکول در موقعیت های مرکزی در محور مرکزی بود. وقتی که از پایین باغ دیده شد، همه آنها قابل مشاهده بود، با لگسی ویلا در بالای صفحه قرار داشتند. مجسمه اکنون در لوور یافت می شود.

غار دیانا در انتهای راهپیمایی کاردینال واقع در زیر Gran Loggia واقع شده است. این یک اتاق بزرگ شمشیری زیرزمینی است که توسط پائولو کالادرینو در سالهای 1570-72 تزئین شده است و به طور کامل با موزاییک از صحنه های اساطیری، با تصاویری از ماهی ها، اژدها ها، دلفین ها، پلیسی ها و دیگر حیوانات، و همچنین عقاب ها و سیب های d "این خانواده است ویژگی مرکزی آن یک چشمه روستایی با مجسمه الهه دیانا بود که در یک جادوی بزرگ تزئین شده با استحکام نقاشی های مناظر، دریا و کشتی بود. تمام مجسمه ها در قرن هجده فروخته شده و اکنون در موزه کاپیتولین در رم قرار دارند. برخی از کاشی های اصلی مجلسی از قرن شانزدهم هنوز دیده می شود.

در زیر Loggetta از کاردینال راه می رود که باغ را می گذراند و توسط سه غار عبور می کند. در مرکز غار هرکول، که توسط Loggetta از کاردینال پوشش داده شده است. زیر این غار یک مخزن و برخی از ماشین آلات هیدرولیک برای چشمه های زیر بود. غار یک بار امدادگران گچ یا حیوانات یا کارهای هرکول را داشت. مجسمه هرکول که قبلا در گت قرار دارد اکنون در موزه واتیکان قرار دارد. غار پومونا در طراحی غار هرکول مشابه است. برخی از دکوراسیون موزاییک اصلی هنوز قابل مشاهده است. آب به یک چشمه از یک ماسک سنگ مرمر سفید ریخته شد که زمانی که چشمه در سال 2002 بازسازی شد یافت شد.

فواره بیضی (Fontana dell'Ovato)

    فواره بیضی

    چشمه بیضی که از تراس دیده می شود

    مجسمه Sibyl Albunensa بیش از چشمه و کوه مصنوعی پشت آن.

فواره بیضی یکی از اولین چشمه های باغ و یکی از مشهورترین نقاط دنیا بود. این توسط Pirro Ligorio، معمار پلان ویلایی، به عنوان یک تئاتر آب طراحی شده بود، آب اسپری را در انواع مختلف اسپری کرد. آن را در سال 1565 آغاز و در سال 1570 به پایان رسید. این توسط مهندس های چشمه Tomasso د Como و کورسیو Maccarono، با مجسمه سازی توسط Raffaello Sangallo ساخته شده است. یک حوضه سنگی عظیم علیه دیواره عقب نیم کره ای، آب را به چشمه آب بندی می کند و آن را به هوا هدایت می کند، در حالیکه جت های آب به داخل حوضچه از گلدان ها در دست مجسمه های Nereids و همچنین اسپری ها در شکل های فن از گلدان ها در نیشابور در دیواره نیم دایره ای پشت چشمه. یک کوه مصنوعی بالاتر از چشمه، نمادین چشم انداز Tiburtine؛ کوه توسط سه grottos سوراخ شده است. هر کدام از آنها آب بریزید و با مجسمه هایی که Sibyl Albunesa را با پسر او Melicerte، توسط Gillis van den Vliete (1568)، و مجسمه هایی که رودخانه های Erculaneo و Anio را توسط جیووانی مالانکا (1566) نمایندگی می کنند، تزئین شده اند و همه آنها آب را به فواره بیضی شکل راهروی بالای بالای چشمه از حلقه حوضه ها و آبشارها عبور می کند. چشمه همچنین دارای غار خود، غار ونوس، طراحی شده توسط Pirro Ligorio، و ساخته شده در سال 1565-68. این روز به عنوان یک مکان ملاقات برای مهمانان بود. مجسمه های اصلی غار؛ یک شکل از زهره مشابه با ناهید کاپیتولین و دو بتیتی دیگر وجود ندارد، اما اثری از نقاشی های تک رنگ از چهره های غول پیکر، کاشی و دیواره های گچ مجسمه هنوز باقی مانده است. [16]

صد فواره (سانتو فونتانه)

    فونت های صدها

    یک ماسک از صد فواره

    جزئیات از صد فواره

    یک عقاب دوتایی در میان چنگالهای صدها چشمه

صدف چشمه یکی دیگر از معجزات جالب باغ در رنسانس بود. آنها بین چشمه بیضی و Fontana di Rometta واقع شده اند و در واقع تقریبا سیصد اسپورت خورده شده توسط سه کانال موازی، یکی بالاتر از دیگری است. در امتداد لبه کانال فوق، در شکل نیلوفرها وجود دارد، نماد فرانسه، متناوب با عقاب d'Este، قایق ها و obelisks؛ همه اسپری آب به شکل فن. آب توسط کانال دوم گرفته شده است، که آن را به شکل ماسک تغذیه می کند، که از آن به کانال پایین می رسد.

چشمه ها بین سال های 1566 تا 1577 ساخته شده اند. کوچه اصلی چشمه ها دارای دکوراسیون بیشتری بودند، از جمله قایق های کوچک که با گلدان های تراکاتا در امتداد کانال فوقانی متناوب می شدند و درختان میوه کاشته می شدند. و دیوار با پلاک های مجسمه ای تزئین شده است که صحنه هایی از متامورفوز Ovid را نشان می دهد. اینها به سرعت خراب شدند و عمدتا حذف یا جایگزین شدند. دیوار در حال حاضر بیش از حد با پوشش گیاهی است که کمی از دکوراسیون باقی مانده را می توان دیده می شود. این در قرن هفدهم بازسازی شد و سپس برای یک دوره طولانی رها شد و در نهایت دوباره در سال 1930 به شکل فعلی بازسازی شد. مانند هر ویژگی دیگر باغ، کانال ها و صد فواره ها در برنامه نمادین نقش داشته اند؛ آنها آبشارهای رومی را که برای تامین آب به رم ساخته شده بودند نشان دادند. صدف چشمه ها در هنر و ادبیات ایتالیا، مخصوصا در Elegies رومی Gabriele d'Annunzio جشن گرفته شده است. [17]

برای رسیدن به سطح بعدی، در هر دو طرف پله ها وجود دارد - مجموعه چشمی پیچیده به نام Rometta ("رم کوچک") در سمت چپ قرار دارد - برای مشاهده طول کامل صد فلاشیندها در سطح بعدی، که در آن جت های آب فضای طولانی روستایی را پر می کنند و Fontana del'Ovato Pirro Ligorio به پایان می رسد cross-vista. یک بازدید کننده ممکن است از طریق بازی های روستایی از نیفوائوس مقعر، که توسط سنگ مرمر نیففا توسط Giambattista della Porta، در پشت آب پخش می شود. در بالای نیلفوم، مجسمه Pegasus به بازدید کننده از چشمه Hippocrene در Parnassus، مشتاق موز به بازدید کننده.

این تراس با چشمه مرکزی اژدها، با چشم انداز مرکزی باغ ها متصل شده است، برای بازدید در سال 1572 از پاپ گریگوری XIII، که اژدها دارای اژدها است، ساخته شده است. صدای این چشمه در مقایسه با Uccellario نزدیک با پرندگان مصنوعی بود. [18] پله های مرکزی منجر به یک شیب درختان به سه ماهیان مستطیلی می شود که در محور متقاطع در پایین ترین نقطه باغ قرار دارند، که در سمت راست توسط ارگان آب (که در حال حاضر به کار گرفته شده است) و فواره نپتون (متعلق به قرن بیستم) ترمیم)

Fountain of Rometta (Fontana di Rometta)

    چشمه Rometta، یک مینیاتوری از روم باستان است

    قایق با یک دکل اوبلیش، نمادین از جزیره تیبورتینا در تیبور، در زیر مجسمه رم Triumphant

    مجسمه هایی که نمادی از رودخانه Aniene (چپ) و کوه های آپنن (راست)

فواره Rometta در انتهای مخالف صد چشمه از فواره بیضی قرار دارد. این یک قطعه مهم از داستان نمادین است که توسط باغ های فوقانی گفته شده است؛ آبهای رودخانه تیبور در کوههای تیوبورتین ظاهر می شوند، که توسط فواره بیضی شکل می گذارند، از طریق دره عبور می کنند و به دروازه های رم می رسند؛ Rometta Fountain رم باستان در مینیاتوری است. شهر واقعی در فاصله ای از پشت چشمه قابل مشاهده بود. چشمه توسط Pirro Ligorio طراحی شده و توسط کورسیو Maccarone ساخته شده بین 1567 و 1570 ساخته شده است. چشمه و معماری آن بر روی تراس نیمه دیجیتال گسترده پشتیبانی شده توسط پیمانکاران متصل با بازی های دوگانه ساخته شده است. بخش پشتی چشمه نشان دهنده ساختمان های بنای تاریخی است اگر رم؛ در اوایل قرن 19 به شدت از بین رفت و بخش بزرگی در سال 1850 تخریب شد، اما بخشی از این معماری هنوز در سمت چپ چشمه قرار دارد. ساختمان های کوچک به هفت بخش تقسیم شده اند که هفت تپه رم و معروف ترین بناهای آن را نشان می دهند. شهر کوچک شامل دروازه ها و آرک ها و حتی مجسمه های کوچک سنگ مرمر بود. در مرکز شهر کوچک، مجسمه بزرگ رم پیروز، ساخته شده در سال 1568 توسط مجسمه ساز Fliemish پیر د لا موت، روبروی مجسمه Tiburtine Sibyl در انتهای دیگر ردیف صد فریزر. مجسمه دیگری توسط همان هنرمند The She Wolf پرستاران Twins او در باغ در سال 1611 قرار داده شد. جریان آب از طریق حوضه چشمه کنار شهر نشان دهنده رودخانه Tiber است؛ قایق در چشمه، با یک چوبه دار به شکل آبلیست، نماد جزیره Tiburtina است.

یکی از ویژگی های جدید در قرن هفدهم میلادی به Fountain of Rometta اضافه شد؛ یک کوه مصنوعی که توسط grottos و غار ها سوراخ شده است، به سمت چپ ساختمان های شهر. در بالای کوه مصنوعی یک مجسمه از رودخانه یونانی Aniene است، نگه داشتن در دست کوچک مینیاتوری از معبد سیبیل. مجسمه ای از یک رقم نماینده کوه های آپنن، برگزاری یک کوه در سلاح های خود است. نیمه مخفی در یک غربت است. [19]

چشمه اژدها (Fontana dei Draghi)

    جت چشمه اژدها، از پایین نگاه کنید

    چهار اژدها

    یک دلفین در چشمه اژدها

    چشمه اژدها از بالا

چشمه اژدها توسط PIrro Ligorio طراحی شده بود تا داستان هرکول را نشان دهد که یکی از کارهایش را با سرقت سیب های طلایی Garden of Hesperides، که توسط لادن اژدها محافظت می شد، ترسیم کرد. همان داستان در نقاشی های دیواری داخلی ویلا نشان داده شده است.

چشمه در محور عمودی مرکزی باغ ها قرار دارد، با پلان ویلایی و در مرکز باغ اصلی هماهنگ شده است. درست زیر صد چشمه. این توسط دو رمپ نیم دایره ای قرار دارد که منجر به سطح بالا می شود. دیوارهای رمپ اطراف آن با تارتار سنگی پوشیده شده و با نوارهای کاشی موزاییک و مجلسی تزئین شده و شامل دو لکه ناز است. لیگوریو این چشمه را برای نشان دادن موضوع جنگ و مبارزه با شرارت برنامه ریزی کرده است. او قصد داشت که یک مجسمه هرکول با باشگاه خود اشغال کند، قبل از اینکه اژدهای لادن را بکشد؛ و دوم با مجسمه های مریخ، خدای جنگ، پرسئوس و گلادیاتورها. در مرکز چشمه یک جزیره کوچک یا جزیره ای است که دارای 4 اژدها مجسمه است که از دهان آنها به چشمه آب می خورد، در حالی که یک چشمه مرکزی قدرتمند ستونی از آب را به طور عمودی در هوا پر می کند که از همه جا قابل مشاهده است باغ این ایده یک جت عمودی آب به عنوان مرکزی باغ در بسیاری از باغ های باروک در قرن هفدهم و 18 میلادی کپی شده است. علاوه بر اژدها، دو دلفین مجسمه اسپری آب را در کنار استخر. آب بیشتر از بالای بالا می رود، در کانال های متصل به پاراپت های رمپ اجرا می شود. آب از سینه های دو اسپینکس - نیمه زن، نیمه اسب دریایی ظاهر می شود؛ جریان یک کانال، وارد دهان یک قورباغه مجسمه می شود، و دوباره از طریق دهان یک علف دریایی حک شده است. با توجه به موضوع مبارزه با شر، در زمان Ippolito نیز چشمه ها جلوه های جلوه ای جلوه های بصری در سراسر باغ شنیده اند؛ آب تحت فشار بود ناگهان آزاد شد، تقلید صدای آتش بازی و یا توپ شلیک. برای ایجاد سر و صدای بیشتری، جریان آب از بالا نیز می تواند از یک اسپری خوب تا یک باران سنگین باشد.

Ippolito چشمه را برای بازدید پاپ گریگوری در سال 1572 تغییر داد. اژدها با صد سر با چهار اژدها جایگزین شد، نماد خانواده پاپ. اپیولیتو سه ماه بعد فوت کرد و چشمه هنوز کامل نشده است. این برنامه تا اواخر قرن هفدهم با یک برنامه مجسمه سازی متفاوت به پایان رسید. در عوض از مجسمه هرکول، مجسمه ی خدای یوپیت که دارای دست های رعد و برق در دستانش بود، در محدوده ی مرکزی قرار داشت. جلوه های صوتی مانند توپ از چشمه در حال حاضر به معنای صدای رعد و برق او بود. [20]

چشمه جغد (Fontana della Civetta)

    دکوراسیون موزاییک در ستون هایی که سیب طلایی Hesperides را نشان می دهد

    حیاط چشمه جغد

    چشمه جغد برخی از چهره های مجسمه سازی اصلی با برش ها جایگزین می شوند.

چشمه جغد در بخش جنوب غربی باغ واقع در زیر چشمه های رمتا و چشمه Proserpina واقع شده است. این سه چشمه یک واحد واحد معماری را تشکیل می دهند، تراس های آنها توسط راه پله ها متصل شده و زیر پیمایی هایی که زیر تراس قرار دارند. چشمه جغد جویوان دل دوکا بین 1565 تا 1569 ساخته شده است. در مقایسه با چشمه های دیگر در باغ، بسیار رسمی است، در یک تراس قرار دارد که در اطراف دیوارها با نیش ها قرار دارد و با عقاب های سفید و نمادهای لیلی از d'Este تزیین شده است. چشمه خود یک ساختار جداگانه است که به طور کامل با کاشیهای چند رنگی پوشیده شده است. در بالا، بالای تو رفتگی در دیوار، نماد دوت است که توسط دو فرشته برگزار می شود. طاقچه با ستون یونی همراه است. در اصل این مجسمه ها شامل دو جوان بود که دارای پوست گوسفند بود که آب را به یک حوضه ای که توسط سه ساتیر نگهداری می شد، ریخت. مجسمه سازی در طاقچه، که گمان می رود گم شده، در طی یک بازسازی در سالهای 2001 و 2002 کشف شد، تحت پوشش معادن و زمین پنهان شده است. عناصر معماری دست نخورده بودند، اما ارقام جوانان و ساتیرها از بین رفته یا نابود شدند.

این چشمه همچنین موسیقی را تولید کرد، به لطف یک ماشین هوشمندانه ساخته شده توسط مهندس چشمه فرانسوی لوک Leclerc، نصب شده در سال 1566، قبل از چشمه ارگان در طرف دیگر باغ. این پرنده های برنزی که در طاقچه قرار گرفته اند، بر روی دو شاخه زیتون فلزی قرار گرفته اند. هر پرنده یک ترانه شخصی را که توسط آب و هوا پر شده است، آواز خواند. یک جادۀ مکانیکی ظاهر شد و پرندگان آواز را متوقف کردند؛ سپس، در پایان اجرای، تمام پرندگان آواز خواندند. این ویژگی موسیقی در دیگر باغهای اروپایی مورد تحسین قرار گرفته و تا پایان قرن 17 به کار گرفته شد. با توجه به عمل آب بر روی مکانیسم ظریف آن، نیاز به تعمیرات دائمی بود و قرن نوزدهم کاملا تخریب شد. عناصر تزئینی چشمه به طور کامل در دهه 1930 بازسازی شدند و دوباره در سالهای 2001 و 2002 بازسازی شدند [21]

در طی کار بازسازی سال های 2001-02، کارکنان برخی از مکانیسم اصلی را پیدا کردند که آهنگ های پرنده را شامل می شد، از جمله اتاق باد، لوله هایی که هوا و آب را حمل می کردند و ماشین هایی که حرکت جغد را انجام می دادند. لئوناردو لومباردی با استفاده از مواد مدرن توانست نسخه جدیدی از ماشین آلات قدیمی را ایجاد کند تا پرنده بتواند دوباره آواز بخواند و دوباره حرکت کند.

Fountain of Proserpina (Fontana di Proserpina)

    پله از چشمه جغد تا چشمه Proserpina، با Rometta Fountain قابل مشاهده در بالا

    چشمه Proserpina

چشمه Proserpina در بالای چشمه جغد قرار دارد و با یک راهرو همراه است. گاهی اوقات به نام "چشمه امپراتورها" نامگذاری شد، زیرا در ابتدا قصد داشتیم مجسمه های چهار امپراطور رومی را که دارای ویلاها در منطقه بودند به نمایش گذاشت: جولیوس سزار، آگوستوس سزار، تراجان و هادیان. این طراحی و ساخته شده توسط آلبرتو گالوانی در سال 1569-70 بود. این با روستای فونت بالا توسط دو پله (تنها یک روز باقی مانده است) متصل شده است که بر روی آنها از کانال های آب ریختن از طریق پوسته ها و ماسک ها پشتیبانی می کند، راه پله دو طرف حیاط چشمه کوچک را نزدیک می کند. چشمه در میان قوس پیروزی قرار دارد. قوس توسط ستون های چرخشی طراحی شده است، شبیه به آنهایی که در Basilica سنت پیتر در رم. طاقچه مرکزی یک مجسمه الهه باروری Proserpina را که توسط پلوتو ربوده شده بود، در حدود 1640 قرار داده بود. مجسمه Proserpina ناپدید شده است؛ پلوتو باقی مانده است، بر روی پوسته پشتیبانی شده توسط دو اسب دریایی. مروارید در طرفداران، مجسمه های تریتون را با دلفین ها سوار می کنند و بر روی بوکسیا و یا ترومپت های دریایی شکار می کنند.

چشمه ارگان (Fontana dell'Organo)

    جزئیات چشمه ارگان

    چشمه ارگان، با Castellum aqua یا قلعه آب، پشت آن.

    کیوسک حاوی صفحه کلید ارگان آب است

    مجسمه آپولو در نما از قلعه آب.

چشمه ارگان ('Fontana dell'Organo') یکی از مشهورترین ویژگی های باغ است؛ آن را در سراسر اروپا شرح داده و تقلید کرد. کار بر روی ساختار سنگ تراشی در سال 1566 شروع شد. چشمه خود توسط مهندس چشمه فرانسوی لوک لکلرک و برادرزادهش کلود Venard ساخته شد. پس از مرگ لكلرك ونارد، ساز و كار نوازنده ارگان آبي كه در سال 1571 نصب شد، اختراع كرد.

چشمه اول از نوع خود بود و همه را شنیده بود که شگفت زده شده بود. زمانی که پاپ گریگوری XII در سال 1572 با ویلسا دیدار کرد، همراه با دادگاه خود از کاردینالها و شاهزادگان، اصرار داشت که در داخل چشمه بازرسی کند تا معلوم شود که کسی در ساخت موسیقی پنهان نیست.

کاشی های سنگی گسترده در پشت چشمه، '' castellum aquae '' یا قلعه آب، مخزن آب و ماشین آلات هیدرولیک چشمه را مخفی می کند. طرح اصلی، غرفه ای را در طاق قوس قرار داد، با توجه به بیست و دو لوله از ارگان. مجسمه "طبیعت مادر" یا "دیانای افسانه ای" در مقابل قوس در سال 1569 قرار گرفت؛ در حال حاضر چشمه خود را در باغ پایین تر دارد.

آب ایجاد موسیقی برای اولین بار در بالای '' Castellum aquae '' وارد شد. این اولین باری است که از طریق یک سری گرداب ها، که هوا را با آب مخلوط می کند؛ سپس یک لوله را به داخل "دوربین aeolia" یا اتاق باد که در آن هوا و آب از هم جدا شدند، پایین آوردند. آب چرخ چرخان را چرخاند و سیلندر را باز کرد که دریچه های بیست و دو لوله را باز کرد، بنابراین هوا می تواند از طریق لوله ها عبور کند و موسیقی را بسازد.

اجرای اصلی چشمه با صدای دو ترومپت آغاز شد، که توسط مجسمه مشاهیر بر روی دیواره چشمه برگزار شد. سپس موسیقی، احتمالا مادیگراها توسط چهار یا پنج لوله بازی می آمدند؛ سپس اوج: "سیل"، یک آبشار از بالای چشمه، و جت های آب از چشمه در زیر گلوله. این توسط صدای شاخ برگزار شده توسط 'Triton' در چشمه همراه بود؛ شاخ منفجر شد و سپس با صدای بلند، سپس دوباره آرام شد.

مکانیزم چشمه فوق العاده ظریف بود و نیاز به تمیز کردن و نگهداری مداوم داشت. چشمه در اوایل قرن هجدهم توسط کاردینال الساندرو دوته بازسازی شد، که اژدها سفید سفیدی را به بالای "aquatic castellum" اضافه کرد و نما را با مجسمه های اورپه و آپولو تزئین کرد. کریاتید و پیروزی های بالدار؛ و نقاط قوت Orfheus وارد حیوانات و مسابقه موسیقی بین آپولو و مریخ. این ارگان به طور کامل بازسازی شد. این یک صفحه کلید با محدوده وسیع تر یادداشت ها داده شد و در یک کیوسک هشت ضلعی با یک کاپولا قرار گرفت. این ارگ در قرن هفدهم چندین بار مجددا بازسازی شد، اما تا پایان قرن هجدهم، فراتر از امید به تعمیر، بدتر شده بود.

در سال 2003، پس از بازسازی طولانی و ظریف، ارگان توانست دوباره بازی کند. محفظه اصلی و مخزن برای ایجاد گرداب ها حفظ شد و بقیه مکانیسم با ماشین های جدید در مواد مدرن جایگزین شد. این در حال حاضر دارای 144 لوله است و توسط یک سیلندر توسط آب عمل می شود که می تواند چهار قطعه موسیقی دیر انعطاف پذیر را به مدت 4 دقیقه پخش کند.

فواره نپتون (Fontana di Nettuno) و حوضچه های ماهی (Peschiere)

    چشمه نپتون در حوضچه های ماهی

    چشمه نپتون

    مرز استخرهای ماهی

    استخر های ماهی دیده می شود از چشمه ارگان

به طور مستقیم در زیر چشمه ارگان، و دریافت آب از چشمه فوقانی، چشمه نپتون است، کار ایجاد شده در قرن بیستم برای جایگزینی یک علامت باغ که خراب شده است.

این فضا در ابتدا توسط یک آبشار سنگی، که در قرن 17 توسط جیان لورنزو برنینی ساخته شده بود، اشغال شد. این توسط کاردینال رینادو I d'Este به عنوان پس زمینه برای محور جانبی باغ، کاردینال Ippolito ناتمام انجام شده است. طرح Bernini خواستار یک آبشار از چشمه ارگان است که از غارهای سیبیل ها پرید و سپس یک شیب سنگی به یک دریاچه تزئین شده با صخره ها و مجسمه ها کرد. دو آبشار اضافی وارد دریاچه شده اند. برنینی آبشار را برای تولید صدای رعد و برق آب سیلاب طراحی کرد. آبشار Bernini در نقاشی ها و نقاشی ها بازتولید شده است و در باغ های دیگر ایتالیا و به عنوان انگلستان دور هم جمع شده است. متاسفانه، آبشار به مدت دو قرن به طور کامل نادیده گرفته شد، خشک، فرو ریخت و با پوشش گیاهی بیش از حد رشد کرد. در 1930s معمار آتلییووسی ریخته شد و چشمه های موجود را با استفاده از آنچه که از آبشار Bernini باقی مانده است، ایجاد کرد. در برابر دیوار غارهای سیبیل، او با استخرهای مستطیل شکل با جت های قدرتمند آب ساخته شد، بلندترین جت های در مرکز. مرکزی یک غار زیر آبشار چشمه ارگان بود. غار حاوی یک لبه قرن شانزدهم از مجسمه نپتون بود که در اصل برای چشمه های ناتمام دریاها در نظر گرفته شده بود. دیگر جت های آب در شکل های فن از استخر ها در طرف چشمه ظاهر می شوند.

سه استخر ماهی (Peschiere) از چشمه نپتون از باغ عبور می کنند. آنها در ابتدا برای تهیه ماهی تازه، اردک و قوچ برای جدول کاردینال در نظر گرفته شده بودند و همچنین در طرح Pirro Ligorio قصد داشتند دو چشمه را به هم وصل کنند؛ چشمه ارگان و آبشار و چشمه دریاها. در مرکز حوضچه ها، Ligorio در اصل برای ایجاد یک استخر مرکزی با چشمه های برجسته طراحی شده بود. با این حال، زمانی که Ippolito در سال 1572 درگذشت، تنها دو حوضچه به پایان رسید. در اواخر قرن شانزدهم، حوضچه های شانزده پالستر قدامی را در قالب ermes قرار دادند که از اسپری های هوای فشرده آب استفاده می کردند و بسیاری از رنگین کمان را در یک روز آفتابی ایجاد می کردند.

در سال 1632، دوک مودنا، مسئول پلان ویلایی ، به طور کامل بازسازی آبشارها. پیکر بندی ها با هشت پایه با گلدان هایی که آب را شل کرده بودند، برداشته شد و با بیست و چهار گلدان بزرگ که حاوی انواع مختلف درخت مرکبات بود، جایگزین شد. در حال حاضر حوضچه ها به عنوان یک پیش زمینه زیبا برای آبشارها و چشمه های چشمه نپتون خدمت می کنند.

باغ پایین - Rotonda از Cypresses و چشمه دیانا از افسس

    فواره دیانا از افسس

    چشمه Mette در باغ پایین تر است

    چشمه ای از دالان عقاب

در قرن شانزدهم، باغ زیرزمینی، زیر ماهیان، اساسا عمدتا یک باغ آشپزخانه بود. مرکز باغ پایین به شانزده مربع بزرگ تقسیم شده بود، با حوضچه در مرکز هر بخش، احاطه شده توسط تخت از گیاهان دارویی و گل و گیاهان بزرگ درختان میوه تقسیم شده است. مسیرهای اصلی که باغ را تقسیم کرده بودند با درختانی که در آن انگور، گیلاس و یاسمن رشد می کردند، پوشیده شده بود. در مرکز یک سالن بزرگ چوبی بود که شامل چهار چشمه کوچک به شکل گل، آب جت است. غرفه ها و غرفه ها در ابتدای قرن هفدهم تخریب شدند و توسط Rotonda Cypresses، یک کوچه دایره ای که ابتدا شامل شانزده درخت کایپرس بود، جایگزین شد و سایه را برای بازدید کنندگان که در باغ ها می آمدند، و نیز نمایش چشمگیر بقیه باغ، چشمه ها و ویلا بالای بالا. در قرن نوزدهم، درختان سایپرس عظیم بودند و از ویژگی های معروف ترین باغ ها بودند که توسط هنرمندان نقاشی شده و موسیقی الهام بخش فرانتس لست و شعر گابریل دونونزیو به کار رفته است. دو درخت کایپرس اصلی هنوز وجود دارد؛ سایپرس های دیگر و پرچم های لورل در پایان قرن بیستم کاشته شد.

چشمه های عقاب d'Este یک گروه از چشمه های کوچک روستایی است که آب از کاسه های سنگی پر می شود و انواع مختلفی دارد. یکی شامل یک گروه از مجسمه های عقاب سفید، نماد خانواده d'Este است. این چشمه ها یکی از باغ های رسمی هستند که آن بخش از باغ قبل از Rotonda Cypresses ساخته شده بود.

باغ پایین نیز دارای دو چشمه بزرگ روستایی است که Mete نام دارد، در گوشه شمال غربی باغ در نزدیکی ورودی قرار دارد. آنها برای شبیه سنگ طبیعی، با میت و نیش ها طراحی شده بودند. ایجاد شده در 1568-1569، آنها توسط Tommaso دا کامو ساخته شده بود، و در اصل برای دو مجسمه بزرگ از غول، نگهبانان باغ بود. چشمه ای کوچکتر روستایی که Fontana Rustca dell'Inverno نامیده می شود دارای مجسمه زمستانی قرن شانزدهم است که در اصل در Gran Loggia بود.

معروفترین چشمه در باغ پایین، چشمه دیانا افسس است که همچنین به عنوان چشمه مادر طبیعت شناخته می شود. این مجسمه در ابتدا در کنار چشمه ارگان قرار داشت؛ در قرن شانزدهم، Alessandro d'Este به باغ پایین تر منتقل شد. این اثر توسط مجسمه ساز فلسطینی Gillis van den Vliete در سال 1568 ساخته شد و پس از یک مجسمه کلاسیک دیانا از افسس از قرن دوم، در حال حاضر در موزه ملی ناپل ساخته شده است. این یک غار ساخته شده از تکه های تارتار است؛ جت آب از طریق سینه های مختلف الهه است.

اجاره تعطیلات لوکس می تواند بهتر از هتل های لوکس باشد

این روزها Airbnb باقی می ماند و ویلای لوکس و یا اجاره خانه به عنوان جایگزین به طور فزاینده ای محبوب برای تعطیلات لوکس هتل می باشد. و در حال حاضر آسان تر از خواندن اتاق های هتل خصوصی است. (واقعا ببینید که منظور ما چیست) اما آیا یک ویلای خصوصی یا اجاره خانه می تواند انتخاب خوبی برای شما نسبت به اقامت در هتل سنتی باشد؟ خواندن را ادامه دهید و به شما کمک خواهیم کرد.
چه ویلا های لوکس فوق العاده، و می تواند مناسب تر برای V Vision شما ارائه دهد

در بعضی از نقاط، ویلاها راه رفتن هستند. در بسیاری از مکان های تفریحی، اجاره خانه برای دهه ها تأسیس شده است. در اینجا، اجاره دهندگان ویلای احترام و رفتار می کنند مانند ساکنان افتخاری، و نه مانند مهمانان هتل شبانه. برخی از پناهگاه های اجاره خانه: اسکی در همه جا، سواحل و جزایر اسپانیا، جزایر یونان، پروونس، توسکانی، بوئنوس آیرس، لوس کابو و مونته مکزیک، و ایالات متحده، هاوایی، کیپ کید، مین، همپتون، پالم اسپرینگز، ساحل خلیج فارس.

ویلا ها حریم خصوصی بیشتری را ارائه می دهند. به طور معمول، ویلا اجاره خانه های شخصی است که همسایگان شما در کنار دیوار نیستند، مثل هتل. استخر ویلا، ساحل، اسکله و غیره مشترک نیستند. و نقطه پارکینگ شما درست است.

ویلا ساکت تر هستند ویلا ها معمولا در بخش های مسکونی کم عمق شهر دور از خیابان های اصلی، بدون سر و صدا هتل و یا خیابان هستند. و هیچ گاه دختران در خیمه ها در حال رفتن به طبقه بالا.

ویلا ها طراحی متمایز را ارائه می دهند. پلان ویلایی های لوکس اغلب چشمگیر هستند، ویژگی های یک نوع خاص مانند châteaux، پنت هاوس، کلبه های اسکی، و یا خانه های مدرن ساحل.

ویلا ها آماده هستند تا در آن زندگی می کنند. ویلا های لوکس معمولا خانه های راحت با آشپزخانه، عرشه، استخر، حمام گرم، اتاق رختشویی، و دیگر امکانات می باشد.

ویلا به شما فضای بیشتری می دهد ویلا های لوکس عموما بزرگتر از همه هستند، اما بزرگترین سوئیت های هتل

ویلا برای گروه ها مناسب تر است. ویلا ها با چندین اتاق خواب و حمام، به علاوه آشپزخانه و مناطق سالن، می توانند تجربه "دوستان و خانواده" را بهتر از یک بلوک از اتاق های هتل اختصاصی ارائه دهند.

ویلا می تواند ارزش بیشتری داشته باشد. نرخ ویلای لوکس با استراحت هتل هماهنگ است، به خصوص برای اقامت یک هفته یا بیشتر. و داشتن یک آشپزخانه (و گاهی اوقات آشپز در تماس) هزینه های رستوران را تعدیل می کند.

ویلا حیوان خانگی دوستانه تر است. به عنوان خانه های شخصی، ویلاها تمایل بیشتری نسبت به بازدیدکنندگان خزنده نسبت به همه هتل های حیوان خانگی دوستانه تر است.
چگونه یک پلان ویلایی اجاره می تواند بهترین انتخاب برای شما از یک هتل لوکس باشد

ویلا ها می توانند جدا شوند طرف تلنگر ویلا ها آرام و حریم خصوصی است که شما در نزدیکی این اقدام نیستید. اگر دوست دارید در نزدیکی جاذبه ها و زندگی شبانه بمانید و در Ubers بمانید بدون اینکه نگران پارکینگ باشید، اجاره ویلا احتمالا کوتاه می شود.

در ویلای شما هیچ رستوران، بار، آبگرم یا کازینو وجود ندارد. در یک هتل، غذا و سرگرمی شما سوار آسانسور می شود. نه در ویلای.

هیچ سرویس اتاق 24 ساعته وجود ندارد. اگر شما ترجیح می دهید اسنک رستوران های دیر-شب و سفارش برگر و رم و کوک از خدمات اتاق در 2 M.M.، شما مجبور به حمله به آشپزخانه ویلا.

ویلا بیشتر D.I.Y. هتل ها هر گونه کمک در تماس را ارائه می کنند. در یک ویلای لوکس، شما بیشتر از خودتان هستید، فقط خدمات نیمه وقت خدمتکار و گاهی اوقات یک آشپز یا آشپزخانه. (برخی از ویلاها با خدمات فضایی محلی و / یا مدیریت اموال می آیند.)

ویلا ممکن است دسترسی محدود به معلولیت داشته باشد. از آنجا که پلان ویلایی ها مسکن خصوصی هستند، آنها مجبور نیستند استانداردهای دسترسی عمومی را رعایت کنند.

اطلاعات کمتر: هنگام تحقیق در یک هتل، بسیاری از منابع رسانه ای، بررسی ها، و تصاویر برای اطلاع رسانی (بسیاری از این موارد در TripSavvy وجود دارد). اما اگر شما یک ویلای خصوصی را به صورت یکنواخت در اختیار دارید، اطلاعات کمتری در اختیار دارید.
اطلاعات بیشتر در مورد لوکس ویلا، خانه و اجاره آپارتمان

یاد بگیرید چگونه ویلای مناسب را بیابید از یک حرفه ای مورد اعتماد مانند یک آژانس مسافرتی Virtuoso کمک بگیرید Check Out HomeAway (که به عنوان "وزارت تعطیلات" اشاره دارد) و برخی از ویلا های شگفت انگیز از اجاره های لوکس از HomeAway و اجاره فرار.